22 października 1939 – na ziemiach zajętych przez Sowietów przeprowadzono „wybory” do Zgromadzeń Narodowych Zachodniej Białorusi i Zachodniej Ukrainy

23 października 1939 – oblot prototypu japońskiego samolotu bombowego i torpedowego Mitsubishi G4M1 (w kodzie aliantów „Betty”)

25 października 1939 – w Paryżu podpisano trójstronną polsko-francusko-brytyjską umowę lotniczą, na podstawie której we Francji i Wielkie Brytanii miały powstawać polskie jednostki lotnicze.
Oblot brytyjskiego czterosilnikowego samolotu bombowego Hanley-Page Halifax (nr ew. L7244)

22 października 1940 – Corpo Aereo Italiano – włoski lotniczy korpus ekspedycyjny wysłany do Belgii w celu wsparcia niemieckich akcji nad Wielką Brytanią osiąga gotowość bojową

26 października 1940 – oblot amerykańskiego samolotu myśliwskiego North American XA 73X (NX 19998), który później uzyskał oznaczenie P51 Mustang

28 października 1940 – atak włoski na Grecję

29 października 1940 – oblot prototypu sowieckiego samolotu myśliwskiego I-200 (Mig 3)

22 października 1941 – 11 Armia niemiecka naciera bez sukcesów na Przesmyk Iszumski na Krymie. Sowieci sprowadzają tam świeżą 2 DKaw

25 października 1941 – Rosjanie zatrzymują niemiecką ofensywę na Moskwę

27 października 1941 – sowieci rozpoczynają odwrót z Przesmyku Iszumskiego

30 października 1941 – początek walk o Sewastopol

22 października 1942 – z Anglii wyrusza konwój ponad 300 jednostek pływających zmierzający do Afryki Północnej transportujący oddziały mające wziąć udział w operacji Torch

23 października 1942 – bitwa o Grzbiet Edsona na Guadalcanal
8. Armia Brytyjska gen. Montgomery’ego zaatakowała pod El-Alamein

24 października 1942 – nalot 88 samolotów Avro Lancaster na Mediolan

25 października 1942 – bitwa koło Santa Cruz

26 października 1942 – Japończycy zatapiają lotniskowiec USS Hornet. Amerykanie zdołali uszkodzić lotniskowiec Shokaku

28 października 1942 – pod El Alamein w odizolowanych punktach bronią się włoscy spadochroniarze ze 185 DSp.

30 października 1942 – oblot pierwszego egzemplarza seryjnego węgierskiegi samolotu MAVAG Heja II – licencyjnej wersji włoskiego myśliwca Reggiane Re. 2000 Falco

25 października 1943 – wojska brytyjskie, hinduskie, polskie i francuskie gen. Freyberga osiągają południowe zbocza Monte Cassino

26 października 1943 – oblot niemieckiego samolotu myśliwsko-bombowego Dornier Do 335 V1 (CP+UA)

29 października 1943 – amerykański nalot na Rabaul

23 października 1944 – rozpoczyna się największa bitwa morska II wojny światowej - Bitwa w Zatoce Leyte. Japończycy planowali wciągnąć US Navy w pułapkę i zniszczyć. Rolę przynęty odgrywał 1ZO adm. Ozawy, trzon którego stanowiły lotniskowce. Zniszczeniem okrętów amerykańskich miały zająć się pozostałe 3 zespoły (w skład jednego z nich wchodziły pancerniki Yamato i Musashi. Ten drugi został zatopiony jeszcze pierwszego dnia bitwy, gdy adm. Mitscher wysłał 259 samolotów celem przechwycenia japońskiego zespołu A na Morzu Sibuyan

24 października 1944 – drugi dzień bitwy w Zat. Leyte – Amerykanie lokalizują japońskie lotniskowce

25 października 1944 – ostatni dzień bitwy w Zat. Leyte – przygniatające zwycięstwo Amerykanów
Pierwszy zorganizowany atak lotników Specjalnych Oddziałów Szturmowych (Kamikaze) zakończony zatopieniem lotniskowca USS St. Lo

29 października 1944 – początek operacji budapesztańskiej

30 października 1944 - dwa lotniskowce TF 38 zostają ciężko uszkodzone przez lotników Kamikaze

Rata cz. 3

Sklejony i zaszpachlowany kadłub odłożyłem na bok i zająłem się osłoną silnika M 62. Część modelu przedstawiająca ją zionęła pustymi otworami chłodzenia, co sprawiało dziwne, przygnębiające wrażenie. Postanowiłem to jakoś ożywić. Z płytki 0,5mm wyciąłem małe prostokąciki, które powklejałem w taki sposób, by mogły imitować lekko uchylone żaluzje chłodzenia silnika.

Tak spreparowaną osłonę motoru dokleiłem do oczekującego kadłuba. Na swoje miejsce wróciły także lotki, jak również ster wysokości i ster kierunku – w pozycji wychylonej.

Wtedy wziąłem się za polerowanie zaszpachlowanych uprzednio łączeń połówek kadłuba. Jestem bardzo pozytywnie zaskoczony jakością szpachli Wamodu – szczególnie po niezbyt udanej przygodzie ze specyfikiem produkcji Italeri.

Po uporaniu się ze szpachlą odtłuściłem powierzchnię modelu przy użyciu wody z płynem do mycia naczyń.

Po tej operacji wyjąłem z pudełka mój nowy nabytek – kompresor MA 1000 i aerograf AB 1007 z dyszą 0,2 mm.

Na pierwszy ogień poszedł preshading – jako że jeszcze się uczę operowania tym aero, to wyszło jak wyszło.

Ale pocieszam się, że zawsze mogło pójść gorzej...

Najbardziej jestem zadowolony z tego, że już przy pierwszym podejściu udało mi się dobrze rozcieńczyć farbę (preshading zrobiłem czarnym matowym Humbrolem – nr 33) rozcieńczalnikiem Wamodu – śmierdzi to ustrojstwo, ale dobre (skuteczne) jest.

Gdy czarne „mazy” wyschły, przyszedł czas na właściwe kolory kamuflażu. I-16 B. Safonowa miał dolne powierzchnie pokryte farbą niebieską. W instrukcji podany był znacznik F.S., którego niegdzie nie mogłem znaleźć więc postanowiłem wykorzystać AMT 17 – barwę, która w sowieckim lotnictwie pojawiła się nieco później, ale co tam... do wielkich fanów sierpo-młotnych samolotów spod znaku haraszo się osobiście nie zaliczam, więc dla mnie nie było to jakimś wielkim grzechem.

Przed malowaniem góry dokleiłem wiatrochron i zamaskowałem go do malowania taśmą Tamiya.

Aha, dorobiłem też prościutki celownik ze złomu modelarskiego.

Na górne powierzchnie modelu położyłem Pactrę A33

Na powierzchni modelu, po malutkiej tragedii (którą tu przemilczę) pojawiły się pewne nierówności malowania i jakieś paprochy, które czym prędzej usunąłem.

Modelik zostawiłem na dwa dni, coby sobie dobrze wysechł. Ja tymczasem odpoczywałem od sowieckiej myśli technicznej.

Po tej przerwie wziąłem się do dalszej roboty.

Kolejnym etapem było złożenie podwozia, które w I-16 było, jak by to powiedzieć, leciutko skomplikowane.

Na szczęście w wydaniu modelarskim ta część samolotu nie sprawiła mi większych trudności. Gdy już Rata stanęła na własnych kołach (nogach?) należało jej nadać pewnych cech indywidualnych (czytaj – kalkomanie). Nie inwestowałem w żadne kalki dodatkowe – po prostu nie chciałem w sowieta utopić zbyt dużo kasy. Poza tym kalki z zestawu wydały mi się całkiem znośne.

I tak na pierwszy ogień poszły czerwone, pięcioramienne gwiazdy na skrzydła i kadłub.

Potem nałożony został numer osobisty – biała „11” na ster kierunku.

Na koniec zająłem się najbardziej charakterystycznymi chyba elementami tego samolotu, którego dosiadał Safonow. Mowa tu o dwóch wielkich napisach „Śmierć faszystom” na prawej burcie i „Za Stalina” na lewej.

Tym oto sposobem prace nad sowieckim szczurkiem zostały zakończone.

W robienie śladów eksploatacji pobawię się może innym razem. Teraz zbieram kasę na zestaw Airesa do P51 firmy Tamiya. W międzyczasie może sobie jeszcze coś machnę – na przykład starego P51 w 1/72 produkcji Airfixa...

Po rozprawieniu się z burtami, pochyliłem się nad częścią modelu przedstawiającą podłogę kabiny pilota. Powiedzieć o niej, że była uboga – to chyba najdelikatniejsze określenie. Znajdował się w niej jedynie otwór przeznaczony na drążek sterowy i miejsce na przymocowanie fotela pilota.

Jako że Rata miała stanowić odpoczynek, zaniechałem poważnych przeróbek ograniczając się jedynie do wykonania imitacji pedałów steru kierunku. Nawet nie chciało mi się montować linek łączących orczyk ze sterem. Pedały wykonałem ze starych blaszek Parta.

Dokleiłem do tego fotel pilota i zająłem się drążkiem sterowym. W zestawie Hobby Crafta znalazłem o, zgrozo, wolant podobny do tych stosowanych w P 38 Lightning, czy Arado Ar 240. A wiadomo, że I-16 miał drążek sterowy z okrągłym uchwytem, który ogólną koncepcją przypominał ten ze Spita.

Tak więc od oryginalnej części odciąłem górną część i dokleiłem okrągły uchwyt wykonany z kawałka blaszki.

Waloryzację kabiny postanowiłem zakończyć na dorobieniu pasów, które przymocowałem do oryginalnego fotela. Pasy wykonałem z blaszek do modelu A6M5c Zero – jednak opłaca się zostawiać złom…

Kabinę mogłem wreszcie zostawić w spokoju.

Przyszedł czas na silnik. Choć nie przewidywałem otwierania pokryw silnika, postanowiłem go wykonać porządnie. Tak więc został dokładnie obrobiony, przesunięcia formy zostały zlikwidowane, a całość – pomalowana.

Następnym krokiem, który miał mnie przybliżyć do otrzymania sowieckiego serdla było złożenie w całość obu połówek kadłuba wraz z kabiną.

Po złożeniu okazało się, że w miejscach łączenia – w przedniej części nad silnikiem i w dolnej tylnej części kadłuba będzie trzeba wykorzystać nieco szpachli. Obecnie używam rodzimej szpachli modelarskiej Wamodu i jestem bardzo zadowolony – świetnie się kładzie i nie ma najmniejszych problemów z jej późniejszą obróbką. Należy jedynie uważać i nie nakładać zbyt grubych warstw, gdyż doprowadzi to do sytuacji, gdy warstwa spodnia nie zastygnie z powodu braku dopływu powietrza.

Do tak zmontowanego kadłuba wkrótce dołączyły skrzydła.

Niestety po połączeniu całego płatowca okazało się, że szpachla jeszcze się przyda - wyrównania i wypełnienia wymagały znaczne szpary w miejscu łączenia skrzydło-kadłub.

Rata cz. 1

Model I-16 typ 18 firmy Hobby Craft - czyli przepakowane Academy nie przedstawiał się imponująco - mało części, ubożuchny w detale - szczególnie jeśli chodzi o kabinę. Pokrycie płócienne skrzydeł zostało wykonane w postaci wypukłych linii podziału - co chyba należy uznać za jeden z największych błędów tego modelu - ale z poprawianiem tego dałem sobie spokój.
Jakość detali nie powala na kolana (tu widoczne rury wydechowe silnika M62)


Ale co do kabiny, to postanowiłem coś z nią zadziałać.
Najpierw wyciąłem lewe drzwiczki


Wyciąłem również ster kierunku, by zamontować go później w pozycji wychylonej
Po wypiłowaniu drzwiczek odwróciłem części kadłuba i się załamałem. Imitacja wnętrza kabiny... po prostu nie istniała - ścianki były nagusieńkie i gładkie jak pupa niemowlaka
Pomyślałem sobie - o nie mili państwo, tak tego nie zostawię, trzeba przezwyciężyć lenistwo i coś z tym fantem zrobić...
Z pomocą przyszedł całkiem pokaźny złom modelarski. Tak więc w ruch poszły stare, niewykorzystane blaszki, z których zrobiłem ożebrowanie w rejonie kabiny

Do wykonania instrumentów pokładowych wykorzystałem pozostające w mojej dyspozycji części plastikowe, a także odpowiednio uformowane i oszlifowane kawałki płytki plastikowej o grubości 0,5 mm

Był to proces dość długotrwały i przez mój brak doświadczenia w tej materii trochę uciążliwy. Ale muszę powiedzieć, że spodobało mi się samodzielne wykonywanie elementów modelu. W końcu mój złom modelarski na coś się przydał. Podczas tej operacji nauczyłem się wielu rzeczy, co pozwoli mi w przyszłości sprawniej wykonywać waloryzacji modeli we własnym zakresie.
BYć może niedługo odważę się także na własnoręczne odlewanie części żywicznych, ale na razie pozostanie to w sferze dalekich planów.


Uzupełnione burty kabiny pomalowałem i na razie odstawiłem.

Jednak okazało się, że na burtach kabiny "Osiołka" moje przeróbki się nie skończą. Miał to być dopiero początek...

W następnym odcinku: koszmarna kabina ciąg dalszy.

W przerwie między Mitsubishi A6M5c Typ 52 hei Hasegawy a N.A. P51D Mustang ICM postanowiłem sobie odpocząć przy sowieckim serdelku, czyli przy "Szczurze", "Natrętnej Musze", "Osiołku", a więc przy samolocie Polikarpow I-16 typ 18.

Na początek mały rys historyczny. W latach trzydziestych sowieci pomyśleli, że dobrze byłoby mieć dwa samoloty myśliwskie - jeden szybszy, a drugi nieco wolniejszy, ale za to bardzo zwrotny. Idąc tym tropem niejaki pan Polikarpow zaprojektował dwa samoloty - CKB 3 (późniejszy I-15, z którego z kolei powstał I-153) i CKB 12, który stał się potem I-16. Pierwszy wynalazek na razie nas nie interesuje. Skupię się teraz na CKB12, ponieważ to ta maszyna dała początek samolotowi pełnemu gracji i wdzięku I-16. Samolot zaczął powstawać w czerwcu 1933 i już w listopadzie tego roku został zaakceptowany do produkcji. Zgodnie z sowiecką logiką maszyna została zaakceptowana jeszcze przed pierwszym lotem - bez komentarza...
Pierwszy lot CKB odbył 30 grudnia 1933. Za sterami zasiadł znany oblatywacz Kraju Rad Walery Czkałow. Delikatnie mówiąc nie był zbytnio zadowolony z zachowania nowego samolotu w powietrzu. CKB 12 był trudny w pilotażu, nadwrażliwy na ruchy drążka, jego silnik M22 był zbyt słaby, a odsuwana owiewka miała tendencję do blokowania się w pozycji zamkniętej. Poza tym ręcznie wciągane podwozie - wykonanie 44 obrotów korbą wymagało trochę krzepy.
Na początku 1934 roku opracowano CKB 12 bis, który miał przeprojektowaną osłonę silnika - by umożliwić lepsze chłodzenie silnika. Zmianie uległa też jednostka napędowa - w nowej wersji był to Wright Cyclone SGR 1820 F2. Mimo rozlicznych niedoróbek i oczywistych wad technicznych CKB 12 i CKB 12bis zostały przekazane do NII VVS na próby państwowe. Samolot był chwalony za niezłą zwrotność, lecz piloci testowi wytykali mu niebezpieczną niestabilność przy większych prędkościach. Według słów pilotów V.K. Kokkinaki i V.A. Stepanczonoka jedynie świetnie wyszkolony i przygotowany pilot mógł zasiąść za sterami I-16 (słowa te mogą co najwyżej wzbudzić pusty śmiech wziąwszy pod uwagę przeciętne wyszkolenie sowieckich "sokołów" tamtego okresu - oczywiście nie mówię tu o wybitnych jednostkach jak chociażby Czkałow).
Podczas drugiej serii lotów próbnych wyszło na jaw, że są problemy z mechanizmem wyciągania i chowania podwozia. Okazało się, że w pełni sprawnie mechanizm działa albo na ziemi albo podczas wykonywania manewrów z dużym przeciążeniem. Poza tym niestabilność I-16 podczas wznoszenia i manewrowania sprawiała, że pilot musiał być wyjątkowo uważny. Skupieniu na pewno nie sprzyjały silne wibracje wytwarzane przez pracujący silnik. Płócienne pokrycie skrzydeł było fatalnej jakości i ulegało rozprężeniu. Tak wspaniałe myśliwce, szczytowe osiągnięcie sowieckiej myśli technicznej zostały skierowane do produkcji jako I-16 typ 4. Samolot stopniowo ewoluował. W I-16 typ 5 zastosowano sowiecką kopię silnika Wright Cyclone SGR 1820 – Szwiecow M25. Typ 6 otrzymał trzeci karabin maszynowy. Od typu 10 zamykaną owiewkę, która często blokowała się w pozycji zamkniętej więżąc pilota w środku, zastąpiono stałym wiatrochronem. I-16 typ 18 był napędzany silnikiem M 62 o mocy 830 KM z dwustopniową sprężarką. Była to kopia (jak nietrudno zgadnąć – bez licencji motoru Wright Cyclone SGR 1820 G5). Potem nadszedł typ 24 z docelowym M63, uzbrojony w 2 kaemy 7,62 i 2 działka 20mm.

Model, który wybrałem przedstawia samolot Polikarpow I-16 typ 18 z 72 Mieszanego Pułku Lotniczego Sił Powietrznych Floty Północnej (72 SAP VVS SF) pilotowany przez dwukrotnego bohatera ZSRS, Borisa Fieoktistowicza Safonowa.
Safonow latając z Murmańska do dnia swojej śmierci 30 maja 1942 roku zestrzelił od 17 do 25 samolotów niemieckich, z czego większość latając "osiołkiem".

11 października 1939 – w Warszawie ukazuje się pierwszy numer „gadzinówki” – „Nowego Kuriera Warszawskiego”

14 października 1939 – U 47 pod dowództwem Guentera Priena zatapia pancernik HMS Royal Oak w bazie Royal Navy w Scapa Flow

12 października 1940 – Hitler przekłada operację Seplowe (lądowanie w Anglii) na czas nieokreślony

15 października 1940 – oblot prototypu sowieckiego bombowca Iliuszyn DB 4 (CKB 56)

16 października 1940 – oblot prototypu brytyjskiego samolotu obserwacyjnego Airspeed As 39 Fleet Shadower (nr ewid. N1323)

18 października 1940 – wilcze stado w składzie 5 u-bootów zaatakowało konwój SC7 zatapiając 21 statków o tonażu 79646 BRT

11 października 1941 – sowiecki 1 korpus piechoty gwardii wypiera Niemców z Miceńska

12 października 1941 – Niemcy zajmują Kaługę nad Oką

14 października 1941 – Niemcy zajmują Kalinin (160 km od Moskwy)

16 października 1941 – Niemcy zajmują Odessę
Drugie generalne natarcie na Moskwę w kierunku wołokołamskim

17 października 1941 – premierem Japonii zostaje Hideki Tojo

18 października 1941 – Niemcy znajdują się już ok. 60 km od Moskwy
Zajęcie Możajska
Wielka bitwa powietrzna nad Perekopem na Krymie (po ok. 150 samolotów po każdej ze stron)

19 października 1941 – rząd ZSRS przenosi się do Kujbyszewa. Stalin zostaje w Moskwie

11 października 1942 – Amerykanie w nocnej bitwie koło przylądka Esperance na Guadalcanal rozbijają japoński konwój

14 października 1942 – w Stalingradzie Niemcy przypuścili silne natarcie 5 dywizji. Uderzano w kierunku fabryk „Kriasnyj Oktiabr”, „Barrikady” i Stalingradzkiej Fabryki Traktorów. Niemieckie czołgi przerwały obronę oddziałów 62 armii i dotarły do stadionu północnego

16 października 1942 – atak 4 u-bootów na konwój SC107. Eskorta konwoju – w tym ORP Burza zatopiła 3 okręty podwodne

17 października 1942 – ostatnie niemieckie natarcie w Stalingradzie

12 października 1943 – bitwa pod Lenino – chrzest bojowy 1DP im. T. Kościuszki. Pierwsze natacie 1. i 2. pułku na odcinku między Lenino a Sysojewa powiodło się – zdobyto dwie linie niemieckich okopów. Ze względu na niepowodzenie nacierających na obu skrzydłach dywizji sowieckich Polacy zostali wystawieni na ogień Niemców z obu flank.

13 października 1943 – ponowna próba natarcia na Lenino – bez skutku. Polacy – mocno wykrwawieni zostali zluzowani przez 164 DP. Mimo niedostatecznego wyposażenia i wsparcia na skrzydłach 1 DP była w stanie odrzucić Niemców o 2-3 kilometry.
Rząd włoski marszałka Pietro Badoglio wypowiada Niemcom wojnę

19 października 1943 – nalot na Hanower
Oblot sowieckiego samolotu myśliwskiego Mikojan I-231 znanego jako Mig 3U-AM39 lub Mig3 DD

20 października 1943 – oblot niemieckiego sześciosilnikowego samolotu rozpoznawczego i bombowego Junkers Ju 390 V1 (GH+UK)

11 października 1944 – japoński sztab przygotował kilka wariantów operacji Sho-Go (Zwycięstwo) przewidującej fanatyczną obronę wysp macierzystych Japonii do ostatniego mężczyzny, kobiety i dziecka

12 października 1944 – pierwsze samoloty bombowe B29 Superfortress z XXI Bomber Command lądują na Sajpanie

14 października 1944 – trwają naloty na Formozę (Tajwan) – Amerykanie zniszczyli 280 samolotów japońskich i osiągnęli panowanie w powietrzu
Oblot sowieckiego samolotu bombowego Tupolew SDB 2 znanego pod oznaczeniem Tu 2

16 października 1944 – koniec bitwy o Akwizgran

18 października 1944 – Rangersi lądują na wyspach leżących u wejściach do zatoki Leyte

20 października 1944 – Armia Czerwona zajmuje Belgrad
Początek inwazji na Filipiny. Gen. McArthur zgodnie ze swoją obietnicą wraca na wyspy

kalendarium 1-10 października

1 października 1939 – w bitwie pod WólkąWytycką Sowieci rozbili zgrupowanie KOP (Korpusu Ochrony Pogranicza)

1-2 października 1939 – brytyjskie samoloty Armstrong Whitworth Whitley z 10 Dywizjonu bombowego RAF zrzuciły nad Berlinem ulotki propagandowe.

2 października 1939 – kapitulacja garnizonu na Helu
Zaczyna się bitwa pod Kockiem – oddziały Samodzielnej Grupy Operacyjnej Polesie pod dowództwem gen. Kleeberga zatrzymuje niemieckie oddziały 13 DZmot. i 179 pp (5 DP).

Konferencja Panamerykańska – wyznaczenie 300-milowej strefy bezpieczeństwa i neutralności wokół obu Ameryk
Oblot prototypu sowieckiego samolotu Iliuszyn CKB 55 znanego także jako BSz 2, który potem otrzymał oznaczenie Ił 2

3 października 1939 – Polskie oddziały SGO Polesie ruszają do natarcia, które w wyniku słabego wsparcia artylerii załamuje się

5 października 1939 – działania zaczepne SGO Polesie. Cel: rozbicie 13 DZmot. Część polskich jednostek dokonuje rajdu na tyły nieprzyjaciela. Ze względu na kończącą się amunicję po południu podjęto rozmowy o kapitulacji SGO Polesie
Defilada wojsk niemieckich w Alejach Ujazdowskich w Warszawie. Defiladę przyjmuje Adolf Hitler

6 października 1939 – o godzinie 2 w nocy parlamentariusze przekazują uzgodniony akt kapitulacji SGO Polesie. O godz. 10 rozpoczyna się składanie broni

10 października 1939 – w Warszawie ukazuje się pierwszy numer konspiracyjnego pisma „Polska żyje!”

1 października 1940 – Niemcy i Finlandia zawarły układ wojskowy

6 października 1940 – utworzenie Desert Air Force grupującą wszystkie jednostki RAF w Afryce Północnej

7 października 1940 – Niemcy wkraczają na teren Rumunii w celu zapewnienia bezpieczeństwa produkcji i przesyłowi ropy naftowej z tamtejszych pól naftowych

10 października 1940 – brytyjski nalot na urządzenia portowe w Cherbourgu

2 października 1941 – operacja Tajfun – rozpoczęcie natarcia Grupy Armii Środek feldmarszałka Fedora von Bocka na Moskwę

Trzeci prototyp niemieckiego samolotu rakietowego Messerschmitt Me 163 V3 pilotowany przez Heinricha Dittmara jako pierwszy samolot na świecie przekroczył granicę 1000 km/h osiągając prędkość 1004 km/h

3 października 1941 – niemiecka 4 DPanc. Zajęła Orzeł i rozpoczęła natarcie na Tułę

4 października 1941 – Niemcy opanowują obszar Spass Diemieńska i Juchnowa omijając silne zgrupowanie sowieckie pod Wiazmą

6 października 1941 – Niemcy podchodzą pod Wiaźmę od północy oskrzydlając dużą część Frontu Zachodniego. Zdobycie Briańska i Karaczewa. Rozbicie Frontu Briańskiego.

7 października 1941 – spotkanie 3 i 4 Grupy Pancernej pod Wiaźmą. Okrążenie 19. i 20. Armii Frontu Zachodniego i 24. i 32. Armii Frontu Odwodowego.
Stalin powierza dowództwo obrony Moskwy marszałkowi Żukowowi

9 października 1941 – Żukow mianowany na dowódcę Frontu Zachodniego

1 października 1942 – Niemcy okrążają kilka oddziałów sowieckich pod Orłowką i na wschód od niej pod Stalingradem

2 października 1942 – sowiecka 308 DP zostaje przeprawiona przez Wołgę i z marszu rzucona do walki o osiedle Barrikady
Oblot prototypu amerykańskiego myśliwca odrzutowego Bell XP 59 A Airacomet (s/n 42-108784)

3 października 1942 – Stalingrad: ciężkie walki w obszarze obrony 112 i 308 DP;
Niemcy przedzierają się do Stalingradzkiej Fabryki Traktorów

5 października 1942 – Niemcy nacierają z osiedla Barrikady w kierunku osiedla Stalingradzkiej Fabryki Traktorów ale zostali zatrzymani przez świeżą 73 DP

6 października 1942 – 1 DP Marines rozpoczyna natarcie w celu rozszerzenia strefy bezpieczeństwa wokół lotniska Henderson Field na Guadalcanal.

Niemcy siłami 2 dywizji wspieranych przez 50 czołgów nacierają na osiedle fabryki traktorów

9 października 1942 – na Guadalcanal dociera japońska 2 DP

1 października 1943 – Amerykanie wkraczają do opuszczonego Neapolu
Nowozelandczycy wstrzymują natarcie na Vella Lavella w celu odizolowania okrążonych Japończyków
Oblot prototypu niemieckiego samolotu transportowego Junkers Ju 352 V1 Herkules.

2 października 1943 – Australijska 20 brygada oczyszcza Finschafen z Japończyków

5 października 1943 – samoloty USN z Task Force 14 (6 lotniskowców, 7 krążowników, 24 niszczyciele) dokonały nalotu na Wake. Krążowniki USN ostrzelały wyspę z dział. Japończycy w odwecie wymordowali amerykańską ludność cywilną internowaną na wyspie

6 października 1943 – niemieckie samoloty zatopiły radziecki niszczyciel Charkow (koło Krymu), a w rejonie Teodozji – niszczyciele Biezposzczadnyj i Sposobnyj

7 października 1943 – ponowny atak na Wake
I Korpus LWP w ZSRS liczy już 26 tysięcy osób

9 października 1943 – wojska sowieckie wyzwalają Kaukaz

10 października 1943 – powstanie Aeronautica Nazionale Reppublicana – siły powietrzne Włoskiej Republiki Socjalnej

1 października 1944 – pierwszy dzień zawieszenia broni w Warszawie. Jedynie 8000 osób ludności cywilnej decyduje się na opuszczenie miasta.
Po wygaśnięciu zawieszenia broni Niemcy przypuszczają nocny szturm na Śródmieście
Finlandia wypowiada wojnę Niemcom

2 października 1944 – ustają wszelkie walki w Warszawie
Działalność rozpoczyna komisja łącznikowa, która ma za zadanie uregulowanie spraw dotyczących opuszczenia Warszawy przez żołnierzy AK

3 października 1944 – o godz. 2 w Ożarowie SS Obergruppenfuehrer E. von dem Bach-Zelewski, płk K. Iranek-Osmecki i ppłk Z. Dobrowolski podpisują Układ o zaprzestaniu działań wojennych w Warszawie
Gen. „Bór” Komorowski podpisuje rozkaz o zakończeniu walki

4 października 1944 – kolejne oddziały powstańcze składają broń i idą do niewoli
Ostatnia audycja powstańczego radia „Błyskawica”

5 października 1944 – ostatnie oddziały, wraz z KG AK wychodzą z Warszawy

6 października 1944 – Sowieci wkraczają na Węgry

7 października 1944 – amerykańskie samoloty myśliwskie rozpoczynają operacje z lotniska na Morotai i prowadzą pierwsze loty bojowe nad Filipiny
Początek bitwy o Aachen (Akwizgran)

10 października 1944 - 9 amerykańskich lotniskowców, 5 pancerników, 15 krążowników i 58 niszczycieli 38 GO wiceadm. J. McCaina zaatakowało cele na wyspach Riukiu, przede wszystkim na Okinawie.
Początek inwazji na Leyte. W operacji bierze udział Task Force 38 z 15 lotniskowcami